Alternatief 1 ‘Accent op laagwaterproblematiek’

Dit alternatief focust zich op het faciliteren van rivierfuncties tijdens laagwater. Dit wordt concreet ingevuld met sedimentmanagement in combinatie met alleen buitendijkse inrichtingsmaatregelen in het rivierbed van dijk tot dijk (dus de uiterwaarden, oeverzone en het zomerbed). Het alternatief streeft naar het omhoog brengen van de bodem van het zomerbed op eroderende trajecten in de Rijn tot het niveau zoals dat in het jaar 2000 was. Dit zou kunnen gebeuren met sediment suppleties en rivierverruimende maatregelen (bij middenafvoeren) die de erosieve kracht uit het water halen en daarmee de nieuwe bodemligging in stand helpen te houden (zoals bijvoorbeeld de aanleg van langsdammen, het uitvoeren van kribverlagingen). Voor de Maas moet het huidige bodemniveau gehandhaafd blijven, waardoor er suppleties nodig zijn op eroderende trajecten. Figuur 3‑2 geeft de bodemverhoging weer ten opzichte van de referentiesituatie.

Ook zijn in alternatief 1 buitendijkse nevengeulen en uiterwaardvergravingen voorzien om te komen tot een grotere afvoer en bergingscapaciteit. Figuur 3‑3 geeft de mate van rivierverruiming weer uitgedrukt in benodigde centimeters waterstandsverlaging van de verschillende trajecten. Deze centimeters zijn gebaseerd op een toename van de afvoer bij een gegeven herhalingstijd, bijvoorbeeld van 16.000 m³/s naar 17.000 m³/s voor de Rijntakken (zie paragraaf 5.2 'hoogwaterafvoer').

Ten slotte wordt in dit alternatief ingezet op de realisatie van circa 28.300 ha riviernatuur (waarvan 7.000 ha omvorming van bestaande natuur en 21.000 ha functieverandering naar natuur of natuur-inclusieve landbouw) in het kader van de Programmatische Aanpak Grote Wateren (PAGW).

Deze afbeelding geeft voor alternatief 1 de bodemverhoging weer ten opzichte van de referentiesituatie. In alternatief 1 is bij de Waalbochten de grootste verhoging voorzien, van 71 tot 90 centimeter. Op de andere trajecten is de verhoging minder dan 70 centimeter, of helemaal niet nodig.

Alternatief 2 is ter vergelijking naast de afbeelding van alternatief 1 gelegd. In de afbeelding van alternatief 2 is de bodemverhoging ten opzichte van de referentiesituatie weergegeven. In alternatief 2 is bij de Waalbochten de grootste verhoging voorzien, van 31 tot 50 centimeter. Op de andere trajecten is de verhoging minder dan 30 centimeter, of helemaal niet nodig.

^{Figuur 3-2 Beleidskeuze rivierbodemligging alternatief 1 versus 2}

Deze afbeelding geeft voor alternatief 1 de mate van rivierverruiming weer ten opzichte van de referentiesituatie. In alternatief 1 is bij de Getijdenmaas en de Sallandse IJssel de grootste verruiming voorzien, van 21 tot 30 centimeter. Op de andere trajecten is de verruiming minder dan 20 centimeter.

Alternatief 2 is ter vergelijking naast de afbeelding van alternatief 1 gelegd. In de afbeelding van alternatief 2 is de mate van rivierverruiming weergegeven ten opzichte van de referentiesituatie. In alternatief 2 is bij de Getijdenmaas en de Sallamdse Ijssel de grootste verruiming voorzien, van 51 tot 60 centimeter. Op de andere trajecten is de verruiming minder dan 50 centimeter.

^{Figuur 3‑3 Beleidskeuze}^{afvoercapaciteit}^{alternatief 1 versus 2}

Deze afbeelding geeft voor alternatief 1 de ruimtelijke consequenties weer ten opzichte van de referentiesituatie. In alternatief 1 is bij de Bergsche Maas, het Pannerdensch Kanaal en de Boven Rijn beperkte buitendijkse ruimte voor alle trajectopgaven.

Alternatief 2 is ter vergelijking naast de afbeelding van alternatief 1 gelegd. In de afbeelding van alternatief 2 is de ruimtelijke consequenties weergegeven ten opzichte van de referentiesituatie. In alternatief 2 is op veel trajecten langs de Maas, Waal en IJssel beperkte buitendijkse ruimte voor alle trajectopgaven.

^{Figuur 3‑4 Indicatieve ruimtelijke opgave alternatief 1 versus 2}